vefmey spinnur

Sigurvegarar kosninga

Þar sem ég vinn á stað þar sem gott er fyrir stjórnmálamenn að koma sér í mjúkinn hjá starfsmönnum (því annað gæti beinlínis verið hættulegt), hefur talsvert verið um heimsóknir þeirra hingað í Fréttablaðshús, og þeir hafa komið færandi hendi, jafnvel með forláta piparmyntur í mismunandi umbúðum, og hefur þeim verið hampað mjög hér innanhúss.

Mitt innlegg í umræðuna um kosningarnar (þar sem ég er hvort sem er ekki með kosningarétt í borginni), er úttekt á þessum myntum, sem ég held að segi ýmislegt um atgervi framboðslistanna. Þar sem ég fékk þó aðeins myntur frá VG, Framsókn og Sjálfstæðisflokknum hef ég kosið að útskúfa frjálslyndum og Samfylkingunni í þessari umræðu. Samfylkingin fær samt plús fyrir appelsínusafann sem hann lét framleiða í sínu nafni. Mynturnar verða dæmdar eftir áferð, bragði og umbúðum.

Sjálfstæðismyntan:
Myntan frá Sjálfstæðisflokknum var lítil, áferðarfalleg og með skýrar línur. Hún var lúmsk, því fyrst eftir að hafa sett hana upp í sig var bragðið sætt, en svo kom hún aftan að manni með sterku, römmu bragði. Eftir því sem maður saug meira varð hún rammari og beiskari, og deyfði bragðlaukana í munninum, svo maður fann ekki bragð af öðrum mat lengi á eftir. Verst var þó að drekka með henni vatn, því þá ágerðist bragðið svo það sveið.
Umbúðirnar voru blátt hulstur, ekki ósvipað kreditkortahulstrum sem ríkt fólk notar, úr möttu, hálfgegnsæu plasti. Á hulstrinu stóð stórum stöfum XD svo boðskapurinn færi ekki milli mála. Mjög nýtískulegt allt og flott.

Framsóknarmyntan
Framsóknarmyntan var ívið stærri en sjálfstæðismyntan, og langtum bragðdaufari. Það var eins og meginefni hennar væri sykur eða eitthvert sætuefni og hún bráðnaði án þess að veita nokkurt viðnám og var ekkert í líkingu við sjálfstæðismyntuna sem var mun sterkari. Hins vegar var hægt að þræla í sig mun fleiri framsóknarmyntum í röð, því þær rifu ekkert í og sátu bara þarna í boxinu, það var eins og þær væru þarna bara til að vera þarna, og vitneskjan um þær varð til þess að maður át eina af annarri, þar til allt í einu var boxið tómt og maður kominn með illt í magann og sá eftir því að hafa ekki löngu hætt að tína þær í sig.
Boxið já, því umbúðir þessarar myntu voru ekkert slor, heldur skemmtilega einföld hugmynd sem er gömul og ný í bland. Boxið var lítið, kringlótt og hvítlakkað, með merki exBé á lokinu. Það var að sjálfsögðu úr áli, því í hvað annað á svosem að nota allt þetta ál sem flokkurinn vill framleiða? Þegar maður ýtti létt á lokið losnaði um gripið á því svo boxið opnaðist. Svo þurfti ekki annað en þrýsta létt á barmana svo það festist aftur. Nákvæmar leiðbeiningar í myndaformi voru á hlið boxins, en ég get upplýst það að Marsibil kenndi mér sjálf að opna það, og ég sat þarna og sýndi einum of mikinn áhuga (svona eins og maður gerir þegar manni finnst nærvera einhvers óþægileg eða er að reyna að fela andstöðu sína við málefni hans).

Vinstri grænna-myntan
Myntan frá vinstri grænum var ólík hinum því hún var ekki hörð í gegn, heldur hafði aðeins sykurhúð og síðan mjúka miðju. Hún var ögn stærri og kúlulaga. Maður gat valið hvort maður saug hana eða tuggði, og hún hafði mun þægilegra myntubragð en hinar mynturnar, var hæfilega sterk og sæt í bland.
Umbúðirnar voru ekki mjög nýstárlegar því notast var við gamla ópalpakkaformið, lítill kassi úr pappír, eflaust endurvinnanlegum. Utan á var merki vinstri grænna og sumarlegar myndir af grænu grasi og slagorð. Gamaldags hönnun sem eflaust hefur kostað mun minna en hinna listanna.

Af þessum myntum er mynta Vinstri hreyfingarinnar - græns framboðs tvímælalaust sú frambærilegasta, og fær 80% kosningu hjá mér, og 5 menn. Sjálfstæðismyntan kemur þar á eftir, því þótt hún væri aðeins of römm þá býst ég við því að hún þjóni sínu hlutverki, þ.e. að losa mann við andfýlu. Hún fær því 20% kosningu og nær inn einum manni, en framsóknarmyntan rekur lestina, því hún var svo bragðdauf og litlaus í alla staði, þrátt fyrir vel hannaðar umbúðir, að hún náði ekki að heilla mig. Hún vær því 0% kosningu og engan mann.



Og nú er ég búin að skrifa langt mál um ekki neitt, en er það ekki það sem pólitík snýst um?